ai. 1 . ai. interj. (TE). ay (admiración). "Interj. admirativa y enfática." (TE, 114). Ai!, zelako politta! / Ai!, etorri banintza! 2 . ai ( ). interj. (TE). ay (dolor, pena). "interj. que denota dolor o queja" (TE, 202). Ai!, sasoiz entzun banetse gurasueri...! / Ai!, hau alboko miña daukatena! Ik. ai ama.  Ze kontestutan erabiltzen dan esanguria be aldatu egitten da. Zelako enfasisa emoten jakon, konsonante sudurkarixa luzetu egin leike: ai enne!. Ai enne, galdu naiz ni!.  ai ene (ai enne). interj. ay de mi [interj de dolor moral]. Ai enne, galdu naiz ni!. Ik. ene.  Ze kontestutan erabiltzen dan esanguria be aldatu egitten da. Zelako enfasisa emoten jakon: ai enne! ai ene ba (ai enne ba). interj. ay de mi [interj de angustia]. Ai enne ba, hil bihar nabe honek saskarrok! Ik. ene ba.  Enfasixa erabilitta: ai enne ba! ai ene baratatxo ba. ay de mi [interj de suprema angustia]. Ai enne baratatxo ba, hamen nere azkena! Ik. ene baratatxo ba.  Enfasisakin erabilitta: ai enne baratatxo ba!