gobaitt [gogait]. iz. Astío, aburrimiento, fastidio; asco, náusea. gobaitt egin (gogaitt egin) [gogait egin]. du ad. (TE). Aburrirse, hastiarse; fastidiarse. Aspertu. Gobaitt einda nenguan, hainbeste denboran. Ik. gobaitt erain, kantsau, nekatu.  (Ibilt 338). gobaitt erain (gogaitt erain) [gogait eragin]. dio ad. (TE). Aburrir, hastiar; fastidiar, molestar. Gobaitt erain desku, ordu biko sermoiakin. Ik. gobaitt egin, kantsau, nekatu.