gaizto. 1 . gaizto. iz. / izond. (TE). Malo,-a; el malo, el tentador, el maligno. Izenondo moduan txarrera emondakua(personiaz), eta txarra (gauzen gaiñian); baitta izen moduan, diabrua be (irud.). Gaiztua gaiñian dogu beti, gu galdu gurarik. / Gaiztua, bere zoritxarrerako. / Ha gaiztua, umetatik zan gaiztua. / Gaizto, Gosezto, Zorrizto. / Zer zaztada gaizto izan zan hau Vergiergo Damian bihotzian. (Ibilt 486). Ik. zittal, oker, zorri. 2 . gaizto. izond. (TE). Difícil, malo,-a, duro,-a; difícil, complicado,-a. Lurrari dagokixonez, lur txarra, zailla, takarra; labratzeko gatxa (ETNO). Txarto hazittakua, behin sasoi horretara ezkero, gaiztua zuzentzia. Ik. gatx, trillo, tringo. gaizto-usain. iz. (TE). Travesura, diablura, trastada. Eskolan eta eskolatik kanpora, gaizto-usaiñetan dabil beti. gaiztoko. izlag. (OEH). Malo,-a. Jausi zan kontuan zer zori gaiztoko bihar-eza batu zetsan bere buruari. (Ibilt 458).