zain. 1 . zain. iz. (TE). Guardián; vigilante; cuidador. 2 . zain. postp. (TE). A la espera; esperando. Diruak amaitzeko zain zan etxekalte haren anai nausixa, haren lurrak hutsian bereganatzeko. / Hainbeste jente zain daukagula dirua galtzen gauaz da. (Zirik 46). / Jarri ziran begixak batu barik egunsentixan zaiñ. (Ibilt 461). / Luzero egon ziran esna, zaiñ sorgiñok noiz agertuko. (Ibilt 467). zain egon. da ad. (TE). Estar esperando. Zaiñ egonian, denboria luze juaten da. / Hamen nago zain, ardi galdua noiz etorriko ete dan. / Txorokillan zain gauaz. Hari agindu jetsagu-ta. (Zirik 127). Ik. itxaitten egon, luze juan.