izuta. iz. (ETNO). Lazo o ligadura. Korapillua, kiribiztia. Gehixenbat gari-azauak lotzerakuan egitten zan korapillua. Garixa igitaixakin ebagi, eta lurrian lagatzen zan hasiera baten. Baiña gero azauak egin bihar izaten ziran, eta horretarako ziritxo bat erabiltzen genduan, "txaberia" jako haren izena. Lasto batzuk hartu, eta ziri horrekin korapillua egitten genduan, "izutia" esaten dana. Eta holaxe azaua eginda. Gero pilluetan ipini, eta beste guztia. Garixak biharra daka demasa.  Izutia egitteko zirixari, txaberia edo txabillia esaten jako. izutu, izutze ( izututze). da/du ad. (TE). Atemorizar(se), asustar(se); espantar(se). Izutu nintzan zergaittik barik, eta alperrik galdu neban dana. / Hurreratu giñanian, izutu genduzen, eta juan ziran hegan. / Ez zan millagro gau hartan izututzia. / Asmau ebela etxekoandria izutu eta handik alde eraittia sorgiñen bildurretan. (Ibilt 468). Ik. bildurtu.  Bildurtu askoz gehixago erabiltzen da.

i idatzi igarileku igualdade ikazgei ilbandu imajiña Iñes inportantzia Iparragirre iputegi irakori iraztontzi irrist egin isil itsas ittotzekuak itxulitze ixo izentau izuta